Naming & shaming

Minister Ploumen verdient lof voor het noemen van namen van kledingbedrijven (Coolcat, Prénatal, Wibra) die verantwoordelijkheid voor misstanden in hun keten uit de weg gaan. Deze ‘naming & shaming” bleek uiterst effectief: binnen enkele dagen gaven twee van de drie genoemde bedrijven aan dat ze zich alsnog aansluiten bij het Fire and Safety Accord om de veiligheid van kledingarbeiders wil verbeteren.

Foto: MFO Platform

Deze bedrijven laten kleding produceren in Bangladesh maar wilden
het akkoord niet ondertekenen. Ze bleven daarmee duidelijk achter bij
collega-bedrijven die dat na branden en het instorten van een fabriek wel deden
en daarmee hun wil tonen de beroerde arbeidsomstandigheden te verbeteren.

Reputatieschade

Naming & shaming; de dreiging van reputatieschade is een
beproefd middel om achterblijvers aan te sporen. Eigenlijk is het vreemd dat de
overheid dit niet vaker inzet: het is goedkoop, effectief en – dit moet ook de
VVD aanspreken – er is geen regelgeving voor nodig.

Eerlijker beeld

Het omgekeerde wordt wél volop gedaan, ook door de overheid:
‘naming & faming’ van bedrijven die het goed doen, of vermeend goed doen.
Bijvoorbeeld door de Transparantiebenchmark, een jaarlijkse ranglijst van zo’n
500 bedrijven, op initiatief van de overheid opgesteld. De bedrijven worden doorgelicht
op hun transparantie over MVO-onderwerpen, er wordt een feestje gebouwd om het
best scorende bedrijf te lauweren, inclusief persberichten en een bokaal.

Waarom niet óók een persbericht, en desnoods poedelprijsjes voor de helft van de bedrijven die jaar na
jaar nul punten scoren (van de 200 die er te behalen zijn). Dat geeft een
eerlijker beeld van de prestaties van Nederlandse bedrijven en is wel zo transparant. Bovendien zijn het juist díe bedrijven die prikkels nodig hebben om het beter
te gaan doen. Nu blijven deze bedrijven buiten beeld, dat wil zeggen: ze zijn
alleen met moeite te vinden, namelijk op deze
website en door flink naar beneden te scrollen.

Inzet door overheid

Het MVO Platform wil dat ‘naming & shaming’ vaker wordt
ingezet als onderdeel van het MVO-beleid van de overheid. Blijken bedrijven in de
fout te gaan, worden toezeggingen voor verbetering niet waargemaakt, of blijft
men hardnekkig wegkijken van misstanden in de keten? Publiceer de namen van
deze bedrijven!